көпе

… – Мына малдың бәрін қазір апарып тастап, сол к ө п е д е н ат көтергенше шөп алып үйге қайтамын (Т. Нұрмағамбетов, Дарияның арғы., 149). – Ал енді өзің қалай жүресің? – деді Дауылбай, осы кезде қайтадан к ө п е г е таяп келе жатқан сиырларға қарап тұрып (Бұл да, 149).